Wiersze i Poezja

0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 a b c ć d e f
g h i j k l ł n ń o ó p r s ś t u w y z ż ź

Autor : Asnyk Adam

Tytul : Pan Jzezus chodzi po Å›wiecie



O! nie rozpaczaj tak, dzieciÄ™,

Å»e nie masz ojca i matki!

Pan Jezus chodzi po Å›wiecie

I zrywa na Å‚Ä…kach kwiatki.



Chodzi od wioski do wioski

I z kwiatÃ³w wianeczki zwija.

SzczÄ™Å›liwym uÅ›miech ojcowski

Do chaty rzuca - i mija.



Lecz gdy sierotÄ™ napotka

W chacie zwalonej od gromu,

Natenczas zjawia siÄ™ sÅ‚odka

Twarz Jego na progach domu.



I boskie wyciÄ…ga dÅ‚onie,

Aby przytuliÄ‡ sierotÄ™,

Niesie jej blaski i wonie,

Kwiatki niebieskie i zÅ‚ote.



A kaÅ¼dy kwiatek niebieski,

KtÃ³rymi Pan Jezus obdarzy,

Osusza sieroce Å‚ezki

Wejrzeniem matczynej twarzy.



I w sercu nabrzmiaÅ‚ym Å‚zami

WciÄ…Å¼ pÄ…czki wypuszcza Å›wieÅ¼e

Jasnymi niebios barwami

DuszÄ™ sieroty ubierze.



A kaÅ¼dy kwiatuszek zÅ‚oty

W przewodniÄ… gwiazdÄ™ siÄ™ zmienia

I lÅ›ni nad czoÅ‚em sieroty

IskrÄ… czystego natchnienia.



ChoÄ‡ pÃ³jdzie drogÄ… boleÅ›ci,

ChoÄ‡ nie zna rodzinnej strzechy,

w swych piersiach dziedzictwo mieÅ›ci

PeÅ‚ne niebiaÅ„skiej pociechy.



WiÄ™c nie rozpaczaj tak, dzieciÄ™,

Å»e nie masz ojca i matki!

Pan Jezus chodzi po Å›wiecie

I zrywa na Å‚Ä…kach kwiatki.





Adam Asnyk



-- 

Publikacja pobrana z serwisu www.poema.art.pl

Biegal po calym domu i szukal komnaty, Gdzie mieszkal, dzieckiem bedac, przed dziesieciu laty. Wchodzi, cofnal sie, toczyl zdumione zrenice Po scianach: w tej komnacie mieszkanie kobi�ce? Ktoz by tu mieszkal? Stary stryj nie byl zonaty, A ciotka w Petersburgu mieszkala przed laty. To nie byl ochmistrzyni pokoj! Fortepiano? Na niem noty i ksiazki; wszystko porzucano Niedbale i bezladnie; nieporzadek mily! Niestare byly raczki, co je tak rzucily. Tuz i sukienka biala, swiezo z kolka zdjeta Do ubrania, na krzesla poreczu rozpieta. A na oknach donice z pachnacymi ziolki, Geranium, lewkonija, astry i fijolki. Podrozny stanal w jednym z okien - nowe dziwo: W sadzie, na brzegu niegdys zaroslym pokrzywa, Byl malenki ogrodek, sciezkami porzniety, Pelen bukietow trawy angielskiej i miety. Drewniany, drobny, w cyfre powiazany plotek Pan Tadeusz 7 Adam Mickiewicz Polyskal sie wstazkami jaskrawych stokrotek. Grzadki widac, ze byly swiezo polewane; Tuz stalo wody pelne naczynie blaszane, Ale nigdzie nie widac bylo ogrodniczki; Tylko co wyszla; jeszcze kolysza sie drzwiczki swiezo tracone; blisko drzwi slad widac nozki Na piasku, bez trzewika byla i ponczoszki; Na piasku drobnym, suchym, bialym na ksztalt sniegu, slad wyrazny, lecz lekki; odgadniesz, ze w biegu Chybkim byl zostawiony nozkami drobnemi Od kogos, co zaledwie dotykal sie ziemi. Podrozny dlugo w oknie stal patrzac, dumajac, Wonnymi powiewami kwiatow oddychajac, Oblicze az na krzaki fijolkowe sklonil, Oczyma ciekawymi po drozynach gonil I znowu je na drobnych sladach zatrzymywal, Myslal o nich i, czyje byly, odgadywal. Przypadkiem oczy podniosl, i tuz na parkanie Stala mloda dziewczyna. - Biale jej ubranie Wysmukla postac tylko az do piersi kryje Tez same widzi sprzety, tez same obicia, Z ktoremi sie zabawiac lubil od powicia; Lecz mniej wielkie, mniej piekne, niz sie dawniej zdaly. I tez same portrety na scianach wisialy. Tu Kosciuszko w czamarce krakowskiej, z oczyma Podniesionymi w niebo, miecz oburacz trzyma; Takim byl, gdy przysiegal na stopniach oltarzow, ze tym mieczem wypedzi z Polski trzech mocarzow Albo sam na nim padnie. Dalej w polskiej szacie Siedzi Rejtan zalosny po wolnosci stracie, W reku trzymna noz, ostrzem zwrocony do lona, A przed nim lezy Fedon i zywot Katona. Dalej Jasinski, mlodzian piekny i posepny, Obok Korsak, towarzysz jego nieodstepny, Stoja na szancach Pragi, na stosach Moskali, Siekac wrogow, a Praga juz sie wkolo pali. Nawet stary stojacy zegar kurantowy W drewnianej szafie poznal u wniscia alkowy I z dziecinna radoscia pociagnal za sznurek, By stary Dabrowskiego uslyszec mazurek.

wiersze

by Free Css Templates