0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 a b c ć d e f 
g h i j k l ł n ń o ó p r s ś t u w y z ż ź 

Autor : Asnyk Adam


Tytul : Łabędzi śpiew





Łabędzi słyszałem śpiew.

Było to letnim wieczorem:

Przy bladym świetle miesiąca,

W pośrodku płaczących drzew,

Ponad przejrzystym jeziorem,

Stała wybładła i drżąca,

Łabędzi zawodząc śpiew.



Na cichej powierzchni fal

Łabędzie pieśni słuchały,

Myśląc, że jeden z ich grona

Przedśmiertny wylewa żal,

Gdyż ona, jak łabędź biały,

Co z pieśnią, zraniony, kona,

Śpiewała wśród cichych fal.



Dziś dla niej ostatni dzień,

W którym do śnieżnych słuchaczy

Swobodnie przemawiać może

Wśród serca gwałtownych drżeń,

I głosem śpiewnej rozpaczy

Płynąć po modrym jeziorze,

Żegnając ostatni dzień.



Gdyż jutro wykopią grób

Dziewiczej życia piosence,

Pogrzebią sen ideału:

Jutro nastąpi jej ślub,

I zwiążą na zawsze ręce,



Bez serc żywszego udziału

W małżeński położą grób.



Niemiły weźmie ją mąż -

Tak każą względy rodowe,

I domu wysokie zwiÄ…zki -

Te słowa słyszała wciąż...

Więc poddać musiała głowę

Pod cierń mirtowej gałązki,

Pod łańcuch, co włoży mąż.



I musi, rzucajÄ…c dom,

Pójść za nim, jak niewolnica,

Po stracie wszystkich swych marzeń

Ku ciemnym, nieznanym dniom,

Przywołać uśmiech na lica,

Gdy sama, pełna przerażeń,

Porzuca rodzinny dom.



I nie wie, jaki jej byt

Zgotuje ręka człowieka,

Którą ma ująć ze łzami;

Czy boleść, rozpacz, lub wstyd,

W ciemnej przyszłości ją czeka?

Czy białych skrzydeł nie splami

Ten nowy, posępny byt?



I nie wie, na jaki lÄ…d

Obca ją wola popędzi...

Wie tylko, że bez miłości,

Bez pociech odejdzie stÄ…d

I już wśród białych łabędzi

Nie stanie w dawnej czystości,

Na obcy stÄ…piwszy lÄ…d.



Więc bólem dobyty śpiew

Rzuca, w łabędzia postawie,

Tej rzeszy słuchaczy bratniej

Spod wieńca płaczących drzew;

Ptaki słuchają ciekawie,

Bo wiedzą, że to ostatni,

Prawdziwy łabędzi śpiew!





Adam Asnyk





-- 

Publikacja pobrana z serwisu www.poema.art.pl