0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 a b c ć d e f 
g h i j k l ł n ń o ó p r s ś t u w y z ż ź 

Autor : Asnyk Adam


Tytul : BÅ‚Ä…ka siÄ™ wicher w polu





BÅ‚Ä…ka siÄ™ wicher w polu,

Nie wie, w którą wiać stronę;

BÅ‚Ä…ka siÄ™ w dzikim bolu

Moje serce zmęczone.



Śnieg leży w gęstym borze,

I pokrywa krwi ślady:

Tam moje ślubne łoże,

Tam kochanek mój blady!



Tak długo na mnie czeka!

Próżno pytam o drogę:

Droga ciemna, daleka,

Dotąd trafić nie mogę!



Noc czarna świat otacza,

GÅ‚ucho, straszno i ciemno!

Ktoś płącze, ktoś rozpacza,

Przy mnie, czy też nade mną.



Mówiono, że to biedna,

Obłąkana dziewczyna,

Po polu sama jedna

Żale swoje poczyna.



Lecz nie wiem, kto to taki?

Bo tak ciemno, jak w grobie;

Gdy ujrzÄ™ krwawe znaki,

To przypomnÄ™ jÄ… sobie!



Nie będę cię rwałą,

Konwalijko biała,

BobyÅ› ty na mojÄ…

Płochość narzekała.



Myślałabyś sobie:

Że to na złość robię;

Rośnij więc szczęśliwie,

Gajom ku ozdobie.



Nie mam ja dziÅ› komu

Kwiaty nieść do domu,

Nikt mi ich nie wyjmie

Z włosów po kryjomu.



Nie mam już sąsiada,

Co kwiaty wykrada,

Zdradziecki to chłopiec,

Ale słodka zdrada!



PokÄ…d nie przyjedzie,

Nic mi siÄ™ nie wiedzie,

Bo wciąż o tym myślę

O młodym sąsiedzie.



I wszystko mnie nudzi,

Uciekam od ludzi,

Nawet zrywać kwiaty

Chętka się nie budzi.



Możesz więc w spokoju

Rosnąć tu przy zdroju,

DziÅ› mi nic nie przyjdzie

Z kwiecistego stroju.



Lecz gdy wróci luby

Zawrzeć ze mną śluby,

Wtedy, konwalijko,

Już nie ujdziesz zguby.





Adam Asnyk





-- 

Publikacja pobrana z serwisu www.poema.art.pl