0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 a b c ć d e f 
g h i j k l ł n ń o ó p r s ś t u w y z ż ź 

Autor : Asnyk Adam


Tytul : Abdykacja





Sukienkę miała w paseczki

PerkalikowÄ…,

We włosach polne kwiateczki,

Twarzyczkę zawsze różową;

Nie było piękniejszej dzieweczki

Daję wam słowo.



Była doprawdy królewną

Cudownych krajów

I miała orkiestrę śpiewną

W królestwie zielonych gajów,

I armię kwiatów powiewną,

Brzegiem ruczajów.



Gdy zbrojna ruszyła w pole

Wraz z wojskiem swojem,

Wszystko spełniało jej wolę;

Słynęła w świecie podbojem

I mnie zabrała w niewolę

Nad jasnym zdrojem.



Miała na swoje rozkazy

Nadziemskie moce,

Poranki słodkiej ekstazy,

Rajskich pożądań owoce,

Gwiaździstych sfer krajobrazy,

Wiosenne noce.



Nie wiem, dlaczego złożyła

Berło liliowe

I na koronki zmieniła

Swoje korony tęczowe.

Wiem, że Arkadia straciła

Swoją królowę.



DziÅ› tylko... wielkÄ… jest damÄ…,

StrojnÄ… bez miary:

Ma pałac z herbem nad bramą,

Kaprysy spełnia mąż stary;

Ale już nie jest tą samą,

Znikły, ach! czary.



I chód króluje na balu

W każdym salonie,

Znać na niej jakiś cień żalu...

I marzy, wspierajÄ…c skronie,

O swej sukience z perkalu

I polnych kwiatów koronie.





-- 

Publikacja pobrana z serwisu www.poema.art.pl